1973Berging Antilla Bay

Berging van de Antilla Bay met de sleepboten Simson en Hector:

Voor de niet Libie-gangers even een korte voorgeschiedenis:

Wijsmuller had een contract met de Shell om in Libie (Marsa el Brega) een paar havensleper te stationeren, die assisteerden bij het vastmaken van grote gastankers aan zgn. monoboeien.

Deze tankers (40 tot 50.000 ton) konden via deze boeien LPG laden.

Het was vaak een select groepje mannen die daar te werk werden gesteld.

Er was veel liefhebberij voor, omdat men een visum kreeg voor max. 90 dagen.
Ook waren er geen problemen met de post van het thuisfront.
Brieven konden rechtstreeks opgestuurd worden.

Een tweede belangrijke taak was het opnemen van weerberichten van Rome radio (2x per dag).
Deze weerberichten werden doorgegeven aan “PortContol”.

Ook gaven de gastankers hun gegevens en vermoedelijke tijd van aankomst aan ons door.

We fungeerden in feite als een kuststation; vandaar dat er altijd 1 marconist op een van de slepers zat.

Tot zover een korte voorgeschiedenis.

Dan nu het verhaal van deze superjob.

Marsa el Brega (Libie).

Het is 13 februari 1973 aan boord van de Simson.

De haven is vanwege het slechte weer gesloten (windkracht 9).

Om 13.00u komt er een medewerker van Portcontrol bij ons aan boord om door te geven dat er bij Zuetina, ongeveer 30 mijl bij ons vandaan, een grote gastanker op het strand is gelopen.

Van de Shell krijgen we toestemming om met slechts 1 sleepboot poolshoogte te gaan nemen.

Er wordt besloten dat de Hector erop af gaat.

Bij aankomst blijkt dat de Antilla Bay, een gastanker van 40.000 ton, een boei in de schroef heeft gekregen, en daardoor op het strand is gelopen.

De gastanker is in Toulon – Frankrijk gebouwd en maakte zijn eerste reis.

De volgend dag vroeg krijgen we een noodoproep van de Hector, dat zij vanwege het slechte weer ook op het strand zijn gelopen.

Paniek aan boord en de bemanning loopt al met reddingsvesten rond.

Gelukkig worden zij door een ander vaartuig vlot getrokken en gaan zij, in overleg met Wijsmuller, de haven in om de schade op te nemen.

God zij dank is er geen enkele schade te ontdekken en wij (de Simson) vragen aan Portcontrol of we toestemming krijgen om de Hector te gaan assisteren.

‘s Avonds om ongeveer 18.00u komen we bij de Hector aan, en we besluiten tot de volgende dag te wachten met vastmaken.

Via radiocontact met Wijsmuller horen wij dat de Noordzee van Smit contract heeft gekregen om ons te komen assisteren en dat zij al onderweg zijn.

Zij zitten niet ver bij ons vandaan.

Op 15 febr. ’s morgens om 08.00u op de Antilla Bay vastgemaakt en we beginnen met volle kracht te trekken.

Kort erop krijgen we van Portcontrol Marsa el Brega te horen dat we ‘middags om 17.00u terug moeten zijn i.v.m. het weer opengaan van de haven.

Het weer is inmiddels wat opgeknapt.

Wij natuurlijk behoorlijk balen! Eindelijk een pracht van een job en dan moeten we misschien voortijdig opgeven.

Maar Onze Lieve Heer moet ons gehoord hebben, want om 15.30u schiet de Antilla Bay ineens los.

Zo snel zelfs dat we moeten maken dat we wegkomen!

Hoe is het mogelijk, 2 kleine havenslepertjes, die met veel bravour een gastanker van 40.000 ton van het strand trekken!

De oude heer Wijsmuller komt zelfs persoonlijk aan de telefoon om ons te feliciteren.

Daarna hebben we de Antilla Bay naar buiten gesleept en voor anker gelegd.

De Antilla Bay had behoorlijke roer- en schroefschade opgelopen.

Aangezien het weer nogmaals verslechterde wordt besloten dat de Hector in geval van nood weer teruggaat.

De Noordzee denkt dat we een grapje maken als we doorgeven dat de klus al geklaard is.

Het enige wat zij nog moeten doen, is het schip naar de werf in Toulon – Frankrijk verslepen. En daar zijn ze niet echt blij mee!

16 febr. komt de Noordzee bij de Antilla Bay aan.

Helaas blijkt achteraf dat er contractueel is vastgelegd dat de Shell 25% van het joppengeld opstrijkt!

Maar er blijft nog genoeg voor ons over.  Snel verdiend in slechts 2 dagen!

Einde van een uitzonderlijk verlopen job in Libië.

Frans Goosen