18 juni 2011 gingen wij een dagje uit richting Friesland.
Tijdens de rit zei ik tegen mijn vriendin, een paar dagen geleden kreeg ik te horen dat iemand de "Sepiola" heeft gespot in Leeuwarden!!
Het leek mij ontzettend leuk om een speurtocht naar het schip te gaan maken.
Zelf heb ik namelijk op de "Sepiola" gevaren in 1964, jammer genoeg sta ik niet op de bemanningslijsten vermeld.
Mijn naam is Piet Zwart bijnaam in Egmond aan zee 'KALK'.
De tijd dat ik vaarde noemde ze mij ook wel '' veren piet'.
Mijn vriendin is een beetje bekend in Leeuwarden en toen wij in een eethuisje stonden stonden er drie Nederlanders en een Turkse jongen.
Mijn vriendin vroeg, heren wie van jullie kan mij vertellen waar ik het beste kan gaan uitkijken naar een groot schip die in een of andere haven van Leeuwarden zou moeten leggen?
Ja in Leeuwarden is het moeilijk zoeken als je geen aanwijzing hebt er zijn honderden ligplaatsen voor schepen.
De Nederlanders keken ons aan of ze water zagen branden. Maar de Turkse man liep op ons af en vertelde ons dat wij richting de Hemrik moesten gaan zoeken, daar lag hij vast wel.
Petra wist waar de Hemrik was en zo reden wij die richting op vol spanning, Ja want het was eigenlijk zoeken naar een speld in de hooiberg , vooral op zondag.
Je moet maar net iemand aantreffen in zo een haven die de "Sepiola" kent.
Wij reden het terrein op en ja hoor daar lag zij .Ik herkende haar direct aan de vorm van de voorkant.
Maar wat nu, wij stonden aan de overkant van de ligplaats dus water ertussen en geen brug of zo te zien.
Maar opeens zag ik daar een laskap omhoog komen vanuit het schip. Ik voelde de adrenaline door mijn lichaam stromen .
Hé riep ik hard is dit de "Sepiola"? Ja riep de man terug.
Kan ik naar je toekomen, ik heb op dit schip gevaren.
Ja natuurlijk kom maar, je moet even omrijden langs de gevangenis en dan zie ik je wel.
Na enkele minuten vonden wij de werf. We troffen daar twee enorme witte berghonden aan die volgens ons daar stonden te waken achter de doorgang naar de "Sepiola".
Er kwamen een paar jongelui ons vragen wat de bedoeling was, en ik vertelde mijn verhaal.
Nou zeiden ze je moet toch door dat hek zien te komen langs de grote honden, pakt u maar een stok en dreig er maar mee ze zetten het dan vanzelf op een lopen.
En dan een paar honderd meter door de dichtbegroeide struiken en de prut.
En aan het eind van het pad treft u dan zeker de eigenaar aan.
Wij keken elkaar aan en gingen ervoor, een stok gezocht en verstand op nul en blik op oneindig.
De honden blaften vreselijk maar dropen toch af en renden voor ons uit naar hun baasje.
Na tien minuten stond ik daar oog in oog met de eigenaar die ons hartelijk maar toch ook weer verbaast verwelkomde.
Zijn naam is Dorus Benjamin 27 jaar oud en sinds vier jaar eigenaar van de "Sepiola".
I have a Dream, zo kon ik het begrijpen het vooruitzicht is nog 15 jaar sleutelen verzamelen en heel hard dag en nacht werken.
Ieder dubbeltje omdraaien en juist benutten.
Alles om de "Sepiola" weer te laten varen. Vroeger als kleine jongen heeft hij zich zelf belooft om ooit een prachtig zeilschip te gaan bouwen.
Toen hij de "Sepiola" kon kopen voor 25.000 euro hoefde hij er niet lang over na te denken.
Van zoals de "Sepiola" moest worden heeft hij een tekening aan mij laten zien.
– Deze tekening en foto's hoe de "Sepiola" er bij lag staan op de pagina met afbeeldingen –
Alles is er inmiddels afgesloopt, weinig herkenning meer, vorige eigenaren hadden de "Sepiola" al gestript en het casco zou als oud ijzer worden verkocht.
Maar Dorus raakt verliefd op de "Sepiola".
Eigenlijk hadden wij enorm met hem te doen. Hij leeft in een kleine vertrekje wat voorheen een caravan was van 3 bij 2 meter.
Geen bel tegoed, geen enkele luxe, niets alleen een houtkacheltje een tank water wat dekens en wat pannetjes.
Zijn rijkdom is zijn passie voor het schip en zijn twee honden en enorm veel oud ijzer.
Ondanks dat bood hij ons zijn laatste limonade aan geweldig zo een hartelijke knaap. Uren zijn wij gebleven ,de herinneringen van mijn tijd op de "Sepiola" kon ik met hem delen.
Zijn ogen fonkelden toen hij de geschiedenis van het schip aanhoorde.
Mijn handen begonnen ook te jeuken, maar ja ik ben inmiddels ook wat ouder en als ik om me heen keek dacht ik waar moet je in godsnaam beginnen!
Wij zijn in het bezit van zijn telefoon nummer en nu maar hopen dat hij inmiddels bel tegoed heeft.
Hij zou graag oude bemanningsleden willen ontvangen .
Ik ga zo snel als mogelijk is vast nog eens bij hem langs, als er geïnteresseerde zijn mogen ze mij altijd bellen.
Groetjes veren piet.
P. Zwart.
0622249054.
Juni 2013 werd de "Sepiola" gespot, afgemeerd, bij Scheepssloperij Theo Reitsma in Kootstertille.
Wegens achterstand in de betaling van havengelden was de "Sepiola" vanuit Leeuwarden verhaald naar de kade van Scheepssloperij Theo Reitsma in Kootstertille.
Eind 2013 kwam er een noodkreet, omdat Scheepssloperij Theo Reitsma, failliet was moest er geld op tafel komen van de curator in totaal een bedrag van z'n 3000 euro. En als dit bedrag niet op tafel kwam zou de curator beslag laten leggen en de "Sepiola" verkopen voor de sloop of laten slopen.
Piet Zwart startte nog een inzamelings- actie op, maar of dit heeft geholpen is niet bekend.